原来我是道祖
原来我是道祖最新章节：
杨毅云却是在几大圣主离开后，嘴角露出了笑意
“想不到从一个山泽域到相邻的沉丘域，竟然花了足足十年时间
”于阔海脸上笑意浓郁，和颜悦色的开口说道
下一次，等我去了昆仑古墟第二层，抓到了至宝番天印的器灵，去问问那个小家伙吧
这时，凡天的背后却突然响起了一个很不和谐的声音：
一身乳白色袈裟的佛门分身，双手合十，默念着经文，正在打坐修炼
愈发的快，灵身大成以后可以虽然离开别墅，而不用担心灵体不稳
旁边的几个医生看张副书记的脸色阴沉下来，心中也是惴惴不安
说完看了刘昔奇一眼苦笑道：“看来还是得找王家了
后面的话虽然没说出来，但却意思很明显了，他想说堂堂大师兄怎么对一个小姑娘这么恭敬，似乎是个小童啊～
原来我是道祖解读：
yáng yì yún què shì zài jǐ dà shèng zhǔ lí kāi hòu ， zuǐ jiǎo lù chū le xiào yì
“ xiǎng bú dào cóng yí gè shān zé yù dào xiāng lín de chén qiū yù ， jìng rán huā le zú zú shí nián shí jiān
” yú kuò hǎi liǎn shàng xiào yì nóng yù ， hé yán yuè sè de kāi kǒu shuō dào
xià yī cì ， děng wǒ qù le kūn lún gǔ xū dì èr céng ， zhuā dào le zhì bǎo fān tiān yìn de qì líng ， qù wèn wèn nà gè xiǎo jiā huo ba
zhè shí ， fán tiān de bèi hòu què tū rán xiǎng qǐ le yí gè hěn bù hé xié de shēng yīn ：
yī shēn rǔ bái sè jiā shā de fó mén fēn shēn ， shuāng shǒu hé shí ， mò niàn zhe jīng wén ， zhèng zài dǎ zuò xiū liàn
yù fā de kuài ， líng shēn dà chéng yǐ hòu kě yǐ suī rán lí kāi bié shù ， ér bù yòng dān xīn líng tǐ bù wěn
páng biān de jǐ gè yī shēng kàn zhāng fù shū jì de liǎn sè yīn chén xià lái ， xīn zhōng yě shì zhuì zhuì bù ān
shuō wán kàn le liú xī qí yī yǎn kǔ xiào dào ：“ kàn lái hái shì dé zhǎo wáng jiā le
hòu miàn de huà suī rán méi shuō chū lái ， dàn què yì sī hěn míng xiǎn le ， tā xiǎng shuō táng táng dà shī xiōng zěn me duì yí gè xiǎo gū niáng zhè me gōng jìng ， sì hū shì gè xiǎo tóng a ～
