唐朝小书生
唐朝小书生最新章节：
赵玉梅一撇嘴，道：“吆呵！啥时候轮到你管我了，再嚼舌头我撕烂你的嘴
小恬回公司，路上，正好夏婉接到了伊西的电话
杨云帆拿出手帕，轻轻擦了擦嘴，动作优雅而潇洒
黑焰之中，八头金龙身躯扭转，顺着烛龙身躯缠绕而上，巨口大张，猛然咬了下去
而且，飘雪城主的实力又比杨云帆更强一个境界
掌天瓶飞快涨大，瓶内浮现出无数绿色符文，随即一凝之下化为了一团绿云，翻滚不已
那个中年大叔看杨云帆身板不错，又看他穿的有些土气
“大人，我错了，我不该那么嚣张，我小看了你们地球人，我有眼无珠……我愿意退走！终生不再踏足华夏
上洛一摆手，“我却不会那些酸溜溜的东西，不过你既成灵寂，定场诗中难道不应该主要感谢我老人家么？”
杨毅云却是疑惑道：“死老头子我明明看到那魔头被你一指头点爆了化成了血雾啊，怎么还能逃走？”
唐朝小书生解读：
zhào yù méi yī piě zuǐ ， dào ：“ yāo hē ！ shá shí hòu lún dào nǐ guǎn wǒ le ， zài jiáo shé tou wǒ sī làn nǐ de zuǐ
xiǎo tián huí gōng sī ， lù shàng ， zhèng hǎo xià wǎn jiē dào le yī xī de diàn huà
yáng yún fān ná chū shǒu pà ， qīng qīng cā le cā zuǐ ， dòng zuò yōu yǎ ér xiāo sǎ
hēi yàn zhī zhōng ， bā tóu jīn lóng shēn qū niǔ zhuǎn ， shùn zhe zhú lóng shēn qū chán rào ér shàng ， jù kǒu dà zhāng ， měng rán yǎo le xià qù
ér qiě ， piāo xuě chéng zhǔ de shí lì yòu bǐ yáng yún fān gèng qiáng yí gè jìng jiè
zhǎng tiān píng fēi kuài zhǎng dà ， píng nèi fú xiàn chū wú shù lǜ sè fú wén ， suí jí yī níng zhī xià huà wèi le yī tuán lǜ yún ， fān gǔn bù yǐ
nà gè zhōng nián dà shū kàn yáng yún fān shēn bǎn bù cuò ， yòu kàn tā chuān de yǒu xiē tǔ qì
“ dà rén ， wǒ cuò le ， wǒ bù gāi nà me xiāo zhāng ， wǒ xiǎo kàn le nǐ men dì qiú rén ， wǒ yǒu yǎn wú zhū …… wǒ yuàn yì tuì zǒu ！ zhōng shēng bù zài tà zú huá xià
shàng luò yī bǎi shǒu ，“ wǒ què bú huì nà xiē suān liū liū de dōng xī ， bù guò nǐ jì chéng líng jì ， dìng chǎng shī zhōng nán dào bù yīng gāi zhǔ yào gǎn xiè wǒ lǎo rén jiā me ？”
yáng yì yún què shì yí huò dào ：“ sǐ lǎo tóu zi wǒ míng míng kàn dào nà mó tóu bèi nǐ yī zhǐ tou diǎn bào le huà chéng le xuè wù a ， zěn me hái néng táo zǒu ？”
